ببنيد... من نگفتم با هم رابطه داشته باشيم!!!منظورم اينه که رفاقت و دوستي و آشنايي بيشتر!!!!از کجا معلوم که اون منو سر کار نذاشته باشه؟؟؟... خوب منم به همين خاطر ميگم با هم دوست بشيم... تا بتونه منو بشناسه و منم اونو!!!!راستي به نظر من اين نميشه وقت تلف کردن.... اين ميشه موفقيت در زندگي.....اگه بعد از ازدواج بفهمن که با هم تفاهم ندارن... خوبه؟؟؟؟بعد از ازدواج طلاق بگيرن خوبه؟؟؟؟؟نشناخته ازدواج کنن ، خوبه؟؟؟در مورد جمله ي آخرتون :اگه پسري به دختري بگه که به خاطر خودش ميخواد (مثل آرش) و دختره قبول کنه... خريت نکرده..... بلکه براي موفقيت در زندگي آيندش تلاش کرده!!!! خواسته طرفش رو بشناسه.....يه چيز ديگه.... اگه دختري با داشتن رابطه ي دوستي زود از خود بي خود بشه و افسارش رو بده دست پسره و بهش اجازه بده که هر غلطي انجام بده!!!! همون بهتر که اون دختر همسر آينده ي اون پسر نشه!!!!نميدونم منظورمو رسوندم يا نه؟؟؟منظورم اينه که اگه سوژه ي من با دوستي با من به فساد کشيده خواهد شد... همون بهتر که ديگه به ازدواج باهاش فکر نکنم.....دختري که واقعا براي شناخت از پسري باهاش دوست ميشه... ديگه نبايد خودش رو همه جوره در اختيار پسره قرار بده!!!همون طور که سوژه ي آرش رفتاري ميکنه که آرش حتي جرات نداره بهش مستقيما بگه که دوستت دارم!!!